«فَاتَّقُوا النَّارَ الَّتی وَقُودُهَا النَّاسُ وَ الْحِجارَةُ أُعِدَّتْ لِلْکافِرینَ»[1]
(بترسید از آتشى که سوخت آن مردم و سنگها خواهند بود و برای کافران آماده‌شده است)
«یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا قُوا أَنْفُسَکُمْ وَ أَهْلیکُمْ ناراً وَقُودُهَا النَّاسُ وَ الْحِجارَةُ» (سوره تحریم، آیه6)
(اى کسانى که ایمان آوردهاید! خود و خانواده خویش را از آتشى که هیزم آن انسان‌ها وسنگ‌ها هستند نگه دارید)
این بدان معنی است که انسان در جهنم در آتشى معذب مىشود، که خودش خودش در اینجهان براى خود تهیه کرده است.[2]
تفاوت دوم در نوع شعله‌ور شدن و نوع سوزاندن آتش جهنم است که از درون و باطنانسان شعله‌ور می‌شود؛ برخلاف آتش‌های دنیا که سوزاندن را ابتدا از ظاهر شروعمی‌کنند:
«نارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ الَّتِی تَطَّلِعُ عَلَى الْأَفْئِدَةِ»[3]
آتش برافروخته الهى که از دل‌ها سرمىزند.
مراد از طلوع آتش از قلوب این است که از درون دل‌ها سرچشمه مىگیرد و از درون بهبرون سرایت مىکند[4] و یا اینکه بگوییم: آتش دوزخ باطن آدمى را مىسوزاند،همان‌طور که ظاهرش را مىسوزاند؛ برخلاف آتش دنیا که تنها ظاهر را مىسوزاند.[5]
